Οι γεύσεις ενός τόπου, ο γαστρονομικός του πλούτος, αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της ταυτότητας του. Και ο Έβρος έχει να επιδείξει μία πολύ ενδιαφέρουσα και ετερόκλητη κουζίνα που από μόνη της γίνεται εμπειρία απολαυστική. 

Τα παλαιότερα χρόνια, τα φαγητά που συνέθεταν την κουζίνα του Έβρου ήταν απλά και βασισμένα στα τοπικά προϊόντα. Τους καλοκαιρινούς μήνες η βάση του καθημερινού φαγητού ήταν τα λαχανικά, ενώ τον χειμώνα, οι κάτοικοι του Έβρου έτρωγαν κατά κύριο λόγο κρέας, κυρίως χοιρινό, το οποίο είχε συντηρηθεί, αφού αρχικά προοριζόταν για κατανάλωση κατά τις γιορτές των Χριστουγέννων. 

Καβουρμάς 

Ο καβουρμάς είναι ένα από τα πιο χαρακτηριστικά χειμωνιάτικα εδέσματα της περιοχής που πρέπει σίγουρα ο επισκέπτης να δοκιμάσει. Παλιότερα γίνονταν από χοιρινό ψαχνό κρέας που καβουρντιζόταν και έμπαινε σε τσουκάλια σκεπασμένα με λίπος. Σήμερα παρασκευάζεται από τα κρεοπωλεία και μπαίνει σε χοντρά χοιρινά έντερα. Ο καβουρμάς, που συνοδεύει ιδανικά ούζο και μπύρα, είναι μία παραδοσιακή ελληνική λιχουδιά την οποία συναντάει κανείς σε όλη τη Θράκη αλλά και την ανατολική Μακεδονία. Φτιάχνεται σε κυλινδρικά μπαστούνια μήκους 20-30εκ. και πλάτους 4-9εκ. και πωλείται ολόκληρος ή συσκευασμένος αεροστεγώς σε μικρά κομμάτια. Λέγεται επίσης πως γίνεται πιο νόστιμος αν τον αφεθεί για λίγα λεπτά έξω από το ψυγείο. Μαγειρεύεται στην κατσαρόλα ή στο φούρνο με αυγά, ζυμαρικά, πατάτες ή όσπρια ενώ μπορείτε να τον ψιλοκόψετε, ως ορεκτικό, πάνω σε φέτες ψωμιού. 

Μπάμπω 

Πρόκειται για ένα χαρακτηριστικό χριστουγεννιάτικο φαγητό που πρωταγωνιστεί σε κάθε εβρίτικο τραπέζι κατά την εορταστική περίοδο. Είναι ένα χοιρινό έντερο γεμισμένο με ψιλοκομμένο κρέας, κομμάτια συκωτιού, ρύζι, ψιλοκομμένο πράσο και μπαχαρικά. Παλιότερα μαγειρευόταν σε πήλινη κατσαρόλα ή σε πλατιά τσουκάλια αλλά στις μέρες μας τοποθετείται σε ρηχή χωμάτινη κατσαρόλα το «γιουβέτσι». 

Η μπάμπω μπορεί να είναι ψητή ή βραστή και σύμφωνα με την παράδοση το όνομα της το έχει πάρει από την μπάμπω, που σημαίνει γιαγιά. Όπως η γιαγιά οδεύει, λόγω ηλικίας, προς τη δύση της ζωής της, έτσι και το φαγητό μπάμπω τρώγεται προς το τέλος του έτους. 

Βαρβάρα 

Το ξεχωριστό αυτό Θρακιώτικο γλυκό που τιμάει την Αγία Βαρβάρα έχει μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ιστορία την οποία διέπουν πολλές δοξασίες. Παλιά πίστευαν πως η Αγία Βαρβάρα γύριζε τα βράδια από σπίτι σε σπίτι και έδιωχνε τις παιδικές αρρώστιες, γι’ αυτό μάλιστα άλειφαν το τζάκι με ασβέστη και έκαιγαν συνεχώς φωτιά, όταν υπήρχε επιδημία. Παράλληλα τοποθετούσαν εκεί κοντά και ένα πιάτο με «βαρβάρα», προκειμένου να γλυκάνουν την Αγία και να φύγει ευχαριστημένη. Σύμφωνα επίσης με την παράδοση, κάποτε οι Τούρκοι, θέλοντας να εξοντώσουν το χριστιανικό πληθυσμό, αποφάσισαν να δηλητηριάσουν το αλεύρι. Όμως η Αγία Βαρβάρα προειδοποίησε εγκαίρως τους Χριστιανούς και τους συμβούλευσε να φτιάξουν με σιτάρι «βαρβάρα» προκειμένου να τρέφονται με αυτό και όχι με το αλεύρι. Όταν οι Τούρκοι είδαν ότι οι χριστιανοί δεν δηλητηριάστηκαν δεν τους ενόχλησαν ποτέ ξανά και από τότε καθιερώθηκε να παρασκευάζεται η «βαρβάρα» κατά την ημέρα της εορτής της Αγίας (4 Δεκεμβρίου). Ο τρόπος παρασκευής της βαρβάρας, που στην ουσία είναι μία κρέμα με βάση το σιτάρι παρουσιάζει πολλά αρχαϊκά στοιχεία και θυμίζει την «πανσπερμία»: Χρησιμοποιούνται σιτάρι, αμύγδαλα, σταφίδες, καρύδια, ρόδια, ταχίνι αλλά και ξερά σύκα. 

Λαγγίτες 

Oι παραδοσιακές αυτές κρέπες γίνονται κατά τη γιορτή των 4ων Μαρτύρων (9 Μαρτίου), σε όλο τον Έβρο. Για την παρασκευή τους μία αραιή ζύμη ρίχνεται πάνω στο «σάτσι», στρογγυλή λεπτή πέτρινη λεία πλάκα που είναι τοποθετημένη επάνω από δυνατή φωτιά από ξύλα, η οποία έχει υπερθερμανθεί και τριφτεί με ένα κομμάτι κρεμμύδι. Στη συνέχεια η ζύμη αυτή απλώνεται και τοποθετείται σε πιάτο. Τρώγεται συνήθως με πετιμέζι ή ζάχαρη. 

Τσίπουρο και κρασί από το Σουφλί 

Το Σουφλί εκτός από μετάξι, παράγει και εξαιρετικό κόκκινο κρασί αλλά και ευωδιαστό τσίπουρο. Οι Σουφλιώτες τιμούν τα τοπικά αυτά ποτά που τους συντροφεύουν τις κρύες νύχτες του χειμώνα με τη συνοδεία τοπικών μεζέδων ενώ φημισμένη είναι και η Γιορτή του Τσίπουρου κάθε Νοέμβριο που συγκεντρώνει πλήθος επισκεπτών. 

Πέτουρα ή γιουφκάδις (ζυμαρικά) και μπληγούρι 

Τα πέτουρα φτιάχνονται από χοντρό φύλλο για πίτα που έπλαθαν με τον πλάστη. Στη ζύμη εκτός από αλεύρι έμπαινε νερό, γάλα και αυγά. Το φύλλο κοβόταν σε στενόμακρα κομμάτια, τα οποία ξεραίνονταν στον ήλιο και φυλάγονταν σε ειδικά σακούλια. 

Το μπληγούρι είναι βρασμένο σιτάρι, το οποίο στέγνωναν στον ήλιο και έπειτα το θρυμματίζουν στον χερόμυλο. Μαγειρευόταν είτε μόνο του είτε με διάφορα κρέατα. 

Θαλασσινά 

Το Θρακικό Πέλαγος είναι ιδιαίτερα πλούσιο σε ψάρια και θαλασσινά. Τα πιο αγαπημένα ψάρια της περιοχής είναι οι φαναούρες (πεσκανδρίτσες), ο βάτος (είδος σαλαχιού), το μπαρμπούνι, η σαρδέλα και η μεγάλη ραβδωτή γαρίδα. Η ύπαρξη του Έβρου έχει ως αποτέλεσμα να είναι πολύ διαδεδομένα τα ψάρια του γλυκού νερού. Ξεχωρίζουν το σαζάνι (η τοπική ονομασία για το γριβάδι), ο γουλιανός, το μεγαλύτερο αρπακτικό ποταμίσιο ψαρί που μπορεί να φτάσει τα 30 κιλά, τα λαβράκια αλλά και οι κοκκινοφτέρες Έβρου.